حسام الدین شفیعیان-شعر

ای غزل از چشمانت اشک فشان موج دریایی که میبرد ستاره نشان ای ماه شبهای دلتنگی برفشان نورانی کن آسمانهای دلتنگی را درخشان ------------------------ بارانیم مقصدم دریاست طوفانیم مبدائم صحراست چراغانیم مقصدم پیداست و شعرم رنگین کمان مقصودی به از آغاز ---------------------- ای همه جهان شعر از رخسارتان غزلهایم بند بند پیکره ی طوفانتان نگارنده قلبی آکنده از شعرم جایی که میبرد دلتنگی آغازمان --------------------- اینجا کیلومتر چندیست گمشده میان ابریست پر از باران پر شده اینجا قطب عشاقست عشاقی که دلتنگ از کهکشان ستاره های دلتنگیست اینجا نقطه صفر جنون و عاشقیست اینجا شعر هم قصه میشود و دلتنگ برای سرودن ----------------------- شاعر-حسام الدین شفیعیان