جالوت

جالوت نام قرآنیِ پهلوان تنومند فلسطیه است. نام جالوت در قرآن سه بار در ضمن نقل داستان جنگ اهل فلسطیه با اسرائیل ذکر شده^[۱] و اصل این داستان با تفصیل بیشتری در کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان آمده که در آن از وی با نام گُلیاث یاد شده‌است. در داستان‌ها جالوت به دست داوود نوجوان به قتل می‌رسد. عهد عتیق یک بار دیگر (در کتاب دوم سموئیل، باب ۲۱ آیه ۱۹) همین داستان را تکرار کرده اما آنجا داوود نیست که جالوت را می‌کشد، بلکه نام پهلوان اسرائیلی الحانان بن یعری از بیت‌لحم است. در نسخه فعلی داستان مبارزه داوود با جالوت، تنها ۲ بار نام جالوت ذکر شده و در قدیمی‌ترین نسخه کتاب اصلاً به نام او اشاره نشده بلکه تنها «آن فلیسطی» خطاب شده‌است. این نشان‌دهنده آن است که در قدیمی‌ترین نسخه‌های این داستان، داوود کشنده جالوت نبوده، بلکه الحانان چنین کرده؛ بعدها قصه الحانان را با داستان معروف‌تر داوود ادغام کرده‌اند

شائول

شائول (به عبری: שָׁאוּל با تلفظ شائول به معنای دعا کرده)

طالوت (در منابع اسلامی) نخستین پادشاه پادشاهی متحد اسرائیل بود.^[۲][۳] او توسط سموئیل مسح شد و از گیباه حکومت می‌کرد. بر اساس داستان ذکر شده در تنخ او در جنگ با فلیسطی‌ها برای اینکه دستگیر نشود به وسیله افتادن بر روی شمشیر خودکشی کرد. در این جنگ سه فرزند او نیز کشته شدند. بعد از مرگ او اختلافی بین تنها فرزند پسر او ایش-بوشت و داماد او داوود درگرفت که در نهایت داوود جانشین او شد. بیشتر نوشته‌ها در مورد شائول در عهد عتیق در کتاب سموئیل است. در قرآن نیز داستان شائول ذکر شده‌است.

بر اساس عهد عتیق شائول فرزند کیش و از قبیله بنیامین (یکی از دوازده قبیله اسراییل) بود. شائول با آهینوام دختر آهیمزار ازدواج کرد. نتیجه این ازدواج چهار پسر و دو دختر بودند. پسران او به نامهای جاناتان، آبیناداب، ملچیشوا و ایشبوشت بودند. دختران او مراب و میشال نام داشتند.

شائول یک همسر صیغه هم به نام ریزپاه داشت که از او دو پسر به نامهای آرمونی و مفیبوشت داشت. شائول به داوود پیشنهاد کرد که مراب را به همسری برگزیند ولیکن داوود به این ازدواج مایل نبود. از این رو شائول دختر دیگر خود میشال را به همسری داوود درآورد؛ ولیکن بعداً هنگامی که داوود رقیب شائول شد، شائول میشال را از داوود جدا کرد و به همسری پالتی درآورد. شائول در جنگ کوه جلبوع درگذشت و در زلاه در منطقه بنیامین در اسراییل کنونی دفن شد. وقتی شائول ابتدا به پادشاهی رسید سموئیل او را مسح کرد؛ ولیکن بعداً شائول گناهکار شد و خدا به سموئیل گفت که یک پادشاه دیگر را مسح کند. شائول چنان در گناه غرق شد که دیگر نمی‌توانست از خدا اطاعت کند.

فرزندان سموئیل قابل اعتماد و صادق نبودند. رهبران اسراییل از اینکه فرزندان سموئیل بر آن‌ها حاکم شوند بسیار نگران بودند و از سموئیل خواستند که شاه دیگری به آن‌ها بدهد. شائول که مرد جوانی بود در این هنگام برای کاری از نزدیکی سموئیل عبور می‌کرد. خدا به سموئیل وحی کرد که او را مسح کند و او اولین پادشاه پادشاهی متحد اسراییل خواهد شد. شائول تا قبل از این اتفاق چوپانی می‌کرد. او دارای قدرت بدنی زیاد و قدی بلند بود. مردمان اسراییل مایل بودند مانند اقوام دیگر پادشاه داشته باشند و از این رو او را پادشاه (ملخ) اطلاق می‌کردند؛ ولیکن در کتاب سموئیل از واژه نگید به معنی فرمانده‌استفاده شده‌است.

شائول جنگ‌های زیادی با اقوام مواب، آمونیت، ادومیت، زوباه، کنعان و امالک انجام داد.

سموئیل به شائول گفت که یک هفته صبر کند تا او بازگردد و بقیه دستورالعملها را به او بدهد؛ ولیکن سموئیل بعد از یک هفته بازنگشت و مردم اسراییل بیقرار بودند. شائول آماده جنگ شد و دستور داد که برای خداوند قربانی انجام شود. در زمانی که این قربانیها تقریباً تمام شده بود سموئیل بازگشت و از اینکه شائول برای او صبر نکرده بود بسیار ناراحت شد. وقتی نبرد با فلیسطی‌ها تمام شد سموئیل به شائول گفت که تمامی قوم عمالیق را بکشد. شائول به قوم کنیت که در بین عمالیق زندگی می‌کردند خبر داد تا آنجا را ترک کنند. سپس شائول به عمالیق حمله کرد و تمامی مردان و زنان و کودکان و حتی حیوانات آن‌ها را نابود کرد؛ ولیکن او عجاج پادشاه آنان و بهترین حیوانات را زنده نگهداشت. وقتی سموئیل دید که او دستور او را به صورت کامل انجام نداده‌است خود دست به کار شد و شمشیر شائول را گرفت و به دست خود عجاج را شقه شقه کرد و به شائول گفت که خدا پادشاهی را از او گرفته‌است و تاج و تخت به اعقاب او نمیرسد. شائول عصبانی شد و قسمتی از لباس سموئیل را گرفت و پاره کرد.

سموئیل با یسی پدر داوود ملاقات می‌کند و یسی فرزندان پسر خود را یکی یکی به حضور سموئیل می‌آورد ولیکن او همه را رد می‌کند. تا زمانی که داوود پسر کوچکتر یسی به حضور سموئیل آورده می‌شود و سموئیل او را انتخاب کرده و مسح می‌کند. در ادامه داستان شائول تحت فشار است و درخواست موسیقی می‌کند. داوود پسر یسی که نوازنده چیره‌دستی است برای او شروع به نواختن می‌کند و او آرامش میابد. از این زمان داوود به‌طور اختصاصی در کنار شائول است.

در قرآن نام شائول به عنوان طالوت شناخته می‌شود. بر اساس داستان قرآنی طالوت توسط سموئیل (بدون ذکر نام) به عنوان پادشاه اسراییل انتخاب می‌شود؛ ولیکن اسراییلی‌ها سموئیل را مورد انتقاد قرار می‌دهند زیرا طالوت ثروتمند نبود. سموئیل از مردم انتقاد می‌کند و می‌گوید که طالوت در نزد خداوند عزیزتر از آنان است. طالوت سپاه را به جنگ جالوت می‌برد و جالوت به دست داوود کشته می‌شود. طالوت در اسلام معمولاً به عنوان پیامبر شناخته نمی‌شود بلکه به عنوان پادشاهی که از جانب خدا برگزیده شده بود است. بعضی اعتقاد دارند که نام طالوت در قرآن ارتباطی با قد بلند طالوت دارد و از ریشه طول و طویل است. در قرآن بعد از انتخاب شدن طالوت به عنوان اولین پادشاه اسراییل و رد شدن او توسط مردم خداوند به عنوان نشانه پادشاهی او تابوت عهد را بازمی‌گرداند.

حضرت داوود (ع) و عیسی مسیح

بر سر لباس مسیح قرعه انداخته می‌شود.‏ مزمورنویس نوشت:‏ «رخت مرا در میان خود تقسیم کردند.‏ و بر لباس من قرعه انداختند.‏» (‏مز ۲۲:‏۱۸‏)‏ دقیقاً همین اتفاق برای عیسی رخ داد زیرا «هنگامی که [سربازان رومی] او را بر صلیب کشیدند،‏ برای تقسیم جامه‌هایش،‏ میان خود قرعه انداختند.‏» —‏ مت ۲۷:‏۳۵؛‏ یوحنا ۱۹:‏۲۳،‏ ۲۴ خوانده شود.‏

به مسیح نیزه زده می‌شود ولی استخوان‌هایش شکسته نمی‌شود.‏ اهالی اورشلیم بر کسی «که نیزه زده‌اند خواهند نگریست.‏» (‏زکر ۱۲:‏۱۰‏)‏ در مزمور آمده است:‏ «[خدا] همهٔ استخوانهای او را حفظ خواهد کرد،‏ که یکی از آنها نیز نخواهد شکست.‏»

مسیح رستاخیز می‌یابد.‏ داود نوشت:‏ «[ای یَهُوَه] جانم را در عالَم اموات ترک نخواهی کرد.‏» (‏مز ۱۶:‏۱۰‏)‏

مزامیر فصل 22 آیه های 16 تا 18: "دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند. از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند. رَخت مرا در میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند

..

عیسی مسیح در شهر بیت الحم به دنیا آمد. مریم مادر عیسی مسیح از نسل داود، پادشاه بزرگ اسرائیل بود. حضرت داود تقریباً هزار سال پیش از تولد  عیسی مسیح در شهر بیت الحم پادشاهی می کرد. 

خدا اورا پسر خود میخواند مزمور 2 : 7

یکی از شاگردان به او خیانت میکند مزمور 41 : 9 

برای تصاحب لباس او قرعه می اندازند مزمور 22 : 18

بر صلیب او را استهزا میکنند. مزمور 22 : 7

هیچیک از استخوانهایش را نمیشکنند مزمور 34 : 20 

پیش از آنکه جسدش فاسد گردد رستاخیز مزمور 16 : 10

به دست راست خداوند می نشیند مزمور 110 : 1 

شجره نامه حضرت داوود (ع)

........................................

حضرت داوود (ع)

زاده	ح. ۱۰۴۰ قبل از میلاد بیت‌لحم

ایشای(عبری: יִשַׁי به معنی هدیه خداوند) شخصی از نسل عوبید پسر بوعز و روت است.^[۱] ایشای در بیت‌لحم زاده شد.^[۲] او هشت پسر داشت که کوچک‌ترین آنها داوود بود که چوپانی رمه‌های پدر خود را انجام می‌داد.^[۳] آخرین نوشته‌های راجع به او در ارتباط با پناهگاهی است که داوود برای او از پادشاه موآب درخواست نمود.^[۴] نام ایشای در عهد جدید و در نسب‌نامه عیسی آمده است.^[۵] چندجا در عهد عتیق نام داوود بن‌ ایشای(پسر ایشای )آمده است.^[۶]

بوعز پسر شلمون و راحاب، از بستگان شوهر نعومی بود که در کتاب روت عهد عتیق، نامش به عنوان مردی ثروتمند و صاحب ملک ذکر شده‌است. بزرگ‌ترین پسر او از روت عوبید نام دارد که جدّ داوود است. دشتی منسوب به بوعز، در نزدیکی بیت اللحم یهودیه وجود دارد.

عوبید یا عبید(عبری: עובד به معنی خادم) پسر بوعز و روت^[۱] پدر یسی و پدربزرگ داوود بود.^[۲] او از سبط یهودا و از نیاکان عیسی بود که نامش در نسب‌نامه وی آمده است.^[۳]

شلمون (عبری:סלמון یا שאלמון به معنی «بیوگی») از شخصیت‌های تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل است که نامش در کتاب اول تواریخ و نیز در کتاب روت ذکر شده‌است. شلمون پسر نحشون و نوادهٔ عمیناداب از سبط یهودا بود. او در هنگام خروج کم‌تر از بیست‌سال داشت؛ و نخستین شخص از پسران عمیناداب بود که از رود اردن گذشت.^[۱] شلمون پدر بوعز، پدربزرگ عوبید و جد اعلای یسی و داوود بود. نام شلمون در نسب‌نامه عیسی آمده‌است.^[۲]

طبق کتاب مقدس عبری ، نهشون (به عبری: וֹן) پسر آمیناداب و برادر الیشوا ، همسر هارون نبی ، رئیس قبیله یهودا در زمان خروج است و وی از نیاکان داوود است. آن را متیو در شجره نامه عیسی ذکر کرده است.

امیناداب شخصیتی که در کتاب پیدایش و انجیل متی ذکر شده است. وی از نیاکان داوود است. آن را متیو در شجره نامه عیسی ذکر کرده است.

بر اساس شجره نامه کتاب پیدایش ، امیناداب فرزند رام بن هسرون بن فریس بن یهودا است و او در زمان حضور بنی اسرائیل در مصر باستان متولد شد. قبیله یهودا ، و همچنین الیشوا را به دنیا آورد که با هارون نبی ازدواج کرد ، بنابراین او پدر زن هارون است.

رام (به عبری:) شخصیتی در کتاب مقدس عبری است. او پسر هزارون و سلف پادشاه داوود است. نسب و فرزندان او در اول تواریخ 2: 9 و روت 4:19 ثبت شده اند. در عهد جدید ، نام وی به عنوان "آرام" (Ἀράμ) و "نشان بده" (Ἀρνὶ) ذکر شده است.

هاسرون (به عبری: רון) ، یک شخصیت کتاب مقدس و پسر پرز پسر یهودا بود. متن موجود در کتاب اعداد حسنون را با پدران قوم بنی اسرائیل روایت می کند. نام Hasrun برای اولین بار در لیست منابع در کتاب پیدایش ذکر شده است که از یعقوب و پسرانش و خانواده های آنها که به مصر باستان رفتند ذکر شده است. همچنین یکی از اجداد پادشاه دیوید است.

پرز (به عبری: רֶץ) و (به انگلیسی: Perez)او پسر یهودا ، پسر یعقوب ، همسرش تامار و دوقلوهای زراع است ، و از او به عنوان یکی از اجداد داود و مسیح مطابق آنچه در انجیل متی و انجیل لوقا و همچنین در کتاب روت ذکر شده است.

یهودا بن یعقوب (به عبری:): وی یکی از دوازده پسر پیامبر یعقوب (اسرائیل) است و نام مادر وی: لیا بین لبان است. و معنای آن ، طبق فرهنگ عبری استرانگ ، این است: معروف یا شادی آور ، و یکی از معانی مربوط به ستایش و شکرگذاری است.

و این دین او را آیین یهودیت نامیدند ، زیرا این جد از پیامبران داوود ، سلیمان و مسیح بود.

یعقوب (به عبری: יַעֲקֹב) یعقوب بن اسحق بن ابراهیم ، یکی از پیامبرانی است که در تورات و قرآن ذکر شده است و طبق برخی روایات و آیات قرآنی ، یعقوب از دین پدربزرگش ابراهیم بود و همین طور پسرانش پس از او. سپس به سرزمین حران نقل مکان کرد و در آنجا با دو دختر عموی خود ازدواج کرد ، وی همچنین دو کنیز داشت و پس از مدتی او و فرزندانش و کسانی که از همسران وی بودند به سرزمین بازگشتند از کنعان ، او در پایان زندگی خود به مصر نقل مکان کرد ، تا زمان مرگ در آنجا زندگی کرد و قرار بود وصیت نامه اش با پدرش اسحاق و پدربزرگ ابراهیم در سرزمین کنعان به خاک سپرده شود.

اسحق (به عبری: יִצְחָק ؛ عربی: اسحاق در قرآن یا اسحاق در تورات ، به معنی "که می خندد"). او پدر فرزندان اسرائیل و از پدرسالاران است.

ابراهیم (به عبری: אַבְרָהָם) ، Avraham تلفظ می شود ، که به معنای پدر والا یا پدر شریف است ، یک پدر بزرگ نسب و یکی از سه پدر یهودیت است ، و یک شخصیت اصلی در مسیحیت ، اسلام و سایر ادیان ابراهیمی است

حضرت داوود (ع) و فرزندان