مزمور پنجاه و هفتم

مزمور پنجاه و هفتم 1 .برای سالار مغنیان بر اَلتَشخت میختام داوید وقتی که از حضور شائول به پناهگاه فرار کرد 2 .ای خد.ا بر من رحم فرما بر من رحم فرما، زیرا جانم در تو پناه میبرد، و در سایة بالهای تو پناه میبرم تا این بلایا بگذرد 3 .نزد خد.ای تعالی آواز خواهم داد، نزد خد.ایی که همه چیز را برایم تمام میکند 4 .از آسمان فرستاده من را خواهد رهانید زیرا تعقیبکنندة سخت من ملامت میکند سلاه، خد.ا رحمت و راستی خود

را خواهد فرستاد 5 .جان من در میان شیران است، در میان آتشافروزان میخوابم یعنی آدمیانی که دندانهایشان نیزهها و تیرهاست، و زبان ایشان شمشیر برنده است 6 .ای خد.ا بر آسمان متعال شو، و جلال تو برتمامی جهان (است) 7 .دامی برای گامهایم مهیا ساختند، و جانم خم گردید، چاهی پیش رویم کندند، و خود در میانشان افتادند سلاه 8 .دل من مستحکم است خد.ایا دل من مستحکم است، سرود خواهم خواند و ترنم خواهم نمود 9 .ای جلال من بیدار شو ای بربط وعود بیدار شو، صبحگاهان را من بیدار خواهم کرد 10 .ای خد.اوند تو را در میان امتها حمد خواهم گفت، تو را در میان قومها تسبیح خواهم خواند 11 .زیرا رحمت تو تا آسمانها عظیم است، و راستی تو تا افلاک (مستدام است) 12 .خد.ایا بر آسمانها متعال شو، و جلال تو بر تمامی جهان (مستولی است)